Onte entrei na chacinaría e vaia conversa tiñan as carnes! Teño que dicir que eu son unha verza que saía da froitería de en fronte e isto é un pequeno anaco do que escoitei.
XAMÓN: Eu, eu,... cómpreme a min! Sen min, o caldo non é nada!
TENREIRA: Pero ti que dis! De onde sacaches esa conclusión? Se o mellor do caldo son eu! Son saborosa, achego moitos nutrientes... Se ata teño denominación de orixe! Non coma ti, que es unha carne de terceira! Non escoitas a radio? O porco é daniño para a saúde...
XAMÓN: O porco, daniño??? Pero se eu e mais os meus levamos toda a vida sendo os Reis dos pratos!!
CHOURIZO: Iso é verdade. E ollo!... eu tamén estou en todas as casas e despensas!
TENREIRA: En que casas? Onde hai nivel e diñeiro, hai tenreira! Vós sodes de aldea!
CHOURIZO: De aldea di...! E ti, onde te criaches? Nun palacio? E a ti? que che pasa? Vaia cara tes!
UNTO: E que cara queres que teña? Levo aquí medio ano, sen saír da chacinaría e escoitando as vosas parvadas. Danme ganas de tirarme polo mostrador abaixo!
Eu si que era a estrela dos caldos! Nunca faltei nos caldos das avoas. Sen min o caldo non tiña sabor nin textura. E agora... mira no que me convertín! Son invisible!, mao para a saúde... Todos os días falan de min na radio coma se fora a peste. Estoume a poñer rancio e acabarei no vertedoiro! Se os meus antepasados levantaran a cabeza... non crerían o que está a contecer.
Relato imaxinario feito por Consuelo García Viloria, alumna de 2º de Nivel Intermedio
No hay comentarios:
Publicar un comentario